Een week vol avontuur!

Afgelopen zondag was het natuurlijk Pasen en dat is natuurlijk een feest wat ik niet zomaar aan me voorbij kon laten gaan. Zaterdagavond waren we heerlijk uit eten geweest met twee vrienden, Annaus en Benny, die allebei ook bij de Mauritian Wildlife Foundation (MWF) werken. Daarna is Annaus bij ons blijven slapen en hebben we zondagochtend een heerlijk Paasontbijt gemaakt/ gehad. Croissantjes, broodjes, gekookt eitje en natuurlijk chocolade eieren. We hebben ons best gedaan om het heerlijk op het balkon in de zon te nuttigen, maar helaas werd het ons alledrie na een tijd te heet en zijn we toch maar naar binnen gegaan (zonde hè). Na het ontbijt is Annaus weer naar huis gegaan en hebben Sarah en ik nog even heerlijk gerelaxed. Later op de dag zijn we nog naar het strand gegaan en hebben nog heerlijk van de zon en de zee genoten. Rond een uur of zes (rond de zonsondergang) kwam Annaus met haar familie naar Blue Bay (het strand waar wij ’s middags al waren) om met haar familie en vrienden een paasmaaltijd te nuttigen. Een geweldige en gezellige avond om niet zo snel meer te vergeten!

Maandags zijn we heel vroeg opgestaan om om 7 uur in de bus naar het MWF kantoor in Vacoas te gaan (tja wel Paasmaandag, maar werk gaat door). Helaas liepen dingen (weer) niet volgens plan en konden we ’s middags pas doen waar we voor kwamen; karton kopen voor het informatiebord op het eiland, zodat de kinderen niet afkijken tijdens de sampling op dit bord. Daar waren we ’s middags pas mee klaar en nadat we nog wat dingetjes geregeld hadden zijn we weer in de bus teruggegaan. De bus werkt hier prima, is heel goedkoop over de lange afstanden, maar je moet er wel heeeeeel veeeeeel tijd voor uitrekken… (zoals voor alles hier haha).

We hadden besloten om dinsdags een dag vrij te nemen, zodat Sarah even kon relaxen thuis en zodat ik een fietstocht naar Flacq (20 – 25 km) kon maken. ’s Ochtends vroeg opgestaan en om 8 uur zat ik op de fiets. Helaas bleek de fiets de we tijdelijk mogen lenen van kantoor niet zo best te zijn als ik in eerste instantie dacht, dus na een beetje rondgefietst te hebben en gerealiseerd te hebben dat ik nooit zo’n lange fietstocht kon maken om het gammele ding, ben ik teruggegaan naar huis… Omdat ik toch wat wilde ondernemen ben ik naar het busstation gelopen en daar de bus naar Flacq genomen. Terwijl ik daar was heb ik samen met mijn Lonely Planet besloten naar een dorpje daar in de buurt te gaan. Gelukkig waren de conducteurs in de bussen (ja ze werken hier met conducteurs in de bus!) erg vriendelijk en konden me goed helpen.
Na een reis van bijna drie uur (ja je moet hier de tijd nemen voor de bus) was ik op de eindbestemming aangekomen en heb ik eerst maar even lekker op het strand gelegen en een duik in de zee genomen. Na een snelle lunch ben ik een heerlijke wandeling naar het dorp begonnen zodat ik daar een boot kon nemen naar Ile aux Cerfs. Daar aangekomen bleek eigenlijk dat ik wat te laat op de dag was; het was inmiddels half 2 en de laatste boot naar het vastenland zou om 4 uur gaan. Degene bij wie ik een kaartje wilde kopen zei dat het niet de moeite was om dat voor zo’n korte tijd te doen en adviseerde me om een andere keer terug te komen (en dan heel vroeg daar te zijn).
Toen kreeg ik de tip om naar het waterpark te staan van een taxichauffeur die naast me stond. Uiteraard vroeg hij een veel te hoge prijs, en zelfs na wat afdingen wist ik dat ik nog steeds minstens vijf keer teveel zou betalen (500 Roepie terwijl het maximaal 50-100 zou hebben gekost) Maargoed hij bracht me netjes naar de ingang van het waterpark en eenmaal daar aangekomen heb ik een heerlijke duik in het zwembad genomen en ging ik de glijbanen uitproberen. Natuurlijk niets in vergelijking met de waterparken in Spanje enzo maar ach. Nadat ik alle 5 (jawel) glijbanen had uitgeprobeerd ben ik even gaan rusten en heb daarna nog een rondje gedaan. Daarna nog eventjes gerelaxed maar toen besloot ik dat ik het ook wel gezien had daar; zoveel was er immers ook niet te doen.
Mijn spullen weer verzameld en naar de grote weg gelopen om daar maar weer een taxi te pakken zien te krijgen; ik wist namelijk als ik er een zou bellen, ik de toeristenprijs zou betalen. Op de ‘grote’ weg had ik het gevoel in de middle of nowhere te zijn en schoot me op een gegeven moment door mijn hoofd dat ik nooit meer op tijd thuis zou komen. Gelukkig na een kwartier ofzo kwam er een taxi voorbij en vertelde hem dat ik naar Flacq wilde. De taxichauffeur zij dat ik daarvoor de andere kant op moest maar dat hij me wel naar het dorp kon brengen zodat ik daar de bus of een andere taxi kon nemen. Dat heb ik maar gedaan en heb hem 25 Roepie gegeven (meer dan dat kost zo’n rit normaal ook niet).
In het dorp aangekomen aan de andere kant van de weg gaan staan en daar een andere taxi aangehouden. Ik gaf hem geld en vertelde hem dat ik naar Flacq wilde waarna bleek dat ik in eerste instantie wel de goede kant op wilde. Maargoed, de taxi heeft omgekeerd en reed de goede kant op uiteindelijk. Uiteraard probeerde de taxichauffeur me weer flink af te zetten maar meer dan 25 Roepie kreeg deze meneer niet van mij. Ik vond dat ik al genoeg aan taxi’s had betaald voor de dag.
Eenmaal in Flacq aangekomen kwam ik erachter dat de laatste bus om 6 uur zou gaan en dat ik nog mooi even tijd had om bij de pizzahut iets te eten. Daar had ik zo’n zin in, na bijna vier weken voornamelijk rijst enzo te hebben gegeten; eventjes iets Europees. Nog even wat rondgelopen en daarna mijn megaspannende bustocht naar huis begonnen.
De bus zat megavol en ik kon gelukkig nog net een plaatsje bemachtigen, de bus stopte overal en deed er uiteindelijk ook meer dan 2 uur over terwijl dezelfde busreis op de heenweg me anderhalf uur kostte. Uiteindelijk was ik weer heerlijk thuis ’s avonds en had ik een heerlijke dag beleefd met zoveel dingen meegemaakt en gedaan; iets wat ik echt even nodig had en waar ik volop van genoten had!

Woensdags was het natuurlijk mijn verjaardag en kreeg ik bij het opstaan al mijn eerste cadeautjes van Sarah en Annaus (die haar cadeau aan Sarah had meegegeven). Superleuk! Tegen achten waren we bij de Jetty van Ile aux Aigrettes om ons onderzoek voor te bereiden, doordat we het karton passend moesten maken op het informatiebord. Een uurtje later waren we klaar en gingen we weer terug naar het vasteland om daar de Rangers te briefen en alles verder voor te bereiden. Alles was zo spannend, want dit zou onze eerste echte waardevolle data zijn die we zouden verzamelen. Na bijna twee uur gewacht te hebben bleek dat de schoolgroep niet zou komen en toen werd ik echt even heel boos. Het zou allemaal zo goed gaan en nu ging er weer vanalles mis… We zijn inmiddels al vier weken in Mauritius en hebben nog steeds geen data verzameld door steeds dat soort stomme dingen die mis gaan.
Omdat het toch mijn verjaardag was gingen we wel wat leuks doen en we hadden besloten om in de middag een massage te gaan nemen. Uiteindelijk werd het een stevige rugmassage, waar ik heerlijk van genoten heb! Daar heb ik nog wel even spierpijn van gehad, maar ik ga ervan uit dat dat alleen maar goed is!
Daarna bleek dat we nog meer tijd hadden en zijn we nog even naar het strand (Blue Bay) geweest waar we heerlijk gezwommen hebben.
Tegen zonsondergang weer terug naar huis, dus om een uur of 6, zodat we nog wat tijd hadden om te douchen en om te kleden omdat we om 7 uur uit eten zouden gaan met Benny samen. Weer heerlijk gegeten en een leuke avond gehad!

De volgende dag werd weer een dag om hard te gaan werken, dit keer gewoon thuis aan onze computers…Tussendoor nog even naar de dokter om voor de zekerheid nog een keer naar mijn oren te kijken. Helaas bleek dat geen goed nieuws, er zat nog steeds een ontsteking en ik werd weer aan een nieuwe antibioticakuur gezet samen met een horde andere medicijnen. Het nieuws van de dag bleek niet beter te worden, want ’s avonds hadden we een mail in onze mailbox van onze supervisor hier in Mauritius met de mededeling dat we de komende tijd weinig schoolboekingen zullen hebben in verband met de overheid. Toen zaten we er allebei even door heen: het slechte nieuws over mijn oren waarover ik me nu toch wel echt zorgen om begon te maken en het onderzoek wat gewoon voor geen meter liep.

Vrijdags was het gelukkig een betere dag! ’s Ochtends weer naar IAA want er zou weer een groep komen. Hoewel we hier natuurlijk erg blij mee waren, waren we ook een beetje sceptisch over de situatie en wisten we niet zo goed wat er vandaag weer ging gebeuren. Gelukkig viel alles reuze mee en hebben we onze eerste echte data kunnen verzamelen!!! Alles verliep (bijna) zoals we gepland hadden en we hadden echt wat aan deze data, heerlijk :D ’s middags even naar het winkelcentrum in Rose Belle, om daar even te shoppen met Sarah en Annaus. Dat was ook even heerlijk ontspannend.

En dan was zaterdag de dag van ons grote feest! Eerst nog even naar IAA om (nog) meer data te verzamelen nadat ik taart met een kaarsje voor Sarah had gekocht voor haar verjaardag. In de middag dus druk om ons klaar te maken voor ’s avonds en om 8 uur werden we opgehaald en zijn we met 9 mensen in een gehuurd busje op weg gegaan naar een club op het eiland (ongeveer 2 uur rijden). Tussendoor nog een stop gemaakt bij de Pizzahut en daarna heerlijk gefeest. We hebben beiden een heerlijke avond beleefd! Wat was het goed om weer even Pizza te eten en om een heerlijk feestje te beleven :D
Dit zou niet bij het enige feestje blijven, want we hebben er nog meerdere aangeboden gekregen. Toch zijn we de zaterdag erna naar een verjaardagsfeest van Hugo geweest (een collega van MWF die stage loopt op IAA) en ook daar weer een heerlijk avondje beleefd. Met het sociale leven gaat het hier dus ook prima!

Dus alles lijkt heerlijk vooruit te gaan: het onderzoek, het sociale leven, en inmiddels ook mijn oor! Afgelopen week als spoedgeval naar een KNO-arts gestuurd in het midden van het eiland. Hij heeft grondig onderzoek gedaan en ook een gehoortest. Alles bleek er goed uit te zien, het heeft allemaal alleen wat tijd nodig.
De meeste zorgen zijn dus wel weg en nu kunnen we ons volledig storten op het heerlijke leven hier :D

Dan nog even een praktische mededeling: ik raad jullie aan om mij geen post etc. meer te sturen want dat blijkt nogal een eeuwigheid te duren hier en het zou zonde zijn als iemand mij een leuk kaartje stuurt en het pas aankomt als ik alweer weg ben (al over 5 weken…)